Het Europees Parlement en de Europese Raad zijn het op 29 januari eens geworden over de herziening van de richtlijn stedelijk afvalwater. De zogenaamde uitgebreide producentenverantwoordelijkheid wordt definitief: de kosten van aanvullende behandeling van microverontreinigingen worden voor ten minste 80 procent gefinancierd door producenten van farmaceutische producten en cosmetica. De richtlijn moet leiden tot een betere bescherming van de waterkwaliteit en de volksgezondheid, mede door betere monitoring van chemische stoffen, ziekteverwekkers en antimicrobiële resistentie.
Aanscherping bestaande richtlijn
Het akkoord komt in grote lijnen overeen met het oorspronkelijke voorstel van de Europese Commissie. Daarin staan onder andere hogere eisen voor de verwijdering van nutriënten (fosfaat en stikstof) bij de rioolwaterzuivering ten opzichte van de bestaande richtlijn (1990). Daarnaast komt er een gedeeltelijke plicht om medicijnresten te verwijderen. Ook zijn er randvoorwaarden opgenomen voor de rioolwaterzuivering om op termijn energieneutraal te worden: stedelijke afvalwaterzuiveringsinstallaties moeten het aandeel van de gebruikte hernieuwbare energie elk jaar geleidelijk verhogen.
Vervuiler betaalt
In overeenstemming met het beginsel ‘de vervuiler betaalt’ kwamen de onderhandelaars overeen om een uitgebreide producentenverantwoordelijkheid in te voeren voor geneesmiddelen voor menselijk gebruik en cosmetische producten, om de kosten te dekken van aanvullende behandeling (vierde trap) om microverontreinigingen uit stedelijk afvalwater te verwijderen. Dit betekent dat ten minste 80 procent van de kosten door de producenten zal worden gedekt, aangevuld met nationale financiering.
Vervolg
De volgende stap in het proces is de behandeling van het politiek akkoord in het Europees Parlement en de Millieuraad. Daarna volgt een vertaling van de richtlijn voor elke lidstaat, en vervolgens een publicatie door de Europese Commissie. Vanaf dat moment is Nederland verplicht om de richtlijn te implementeren door een aanpassing in de Omgevingswet.
Bron: Waterforum