Capaciteitstekort elektriciteitsnetten voor groene stroom
Betere afstemming vraag en aanbod nodig
Er komen steeds meer signalen uit verschillende regio’s dat elektriciteitsnetbeheerders aanvragen voor nieuwe aansluitingen van windturbines, zon-PV-installaties en -parken niet tijdig kunnen realiseren door een gebrek aan transportcapaciteit . In de hoofdlijnen voor een klimaatakkoord is al aangegeven dat een goede planning voor de aanleg van infrastructuur van het grootste belang is. Dat vraagt volgens VEMW onder meer de ontwikkeling van een planningsmechanisme dat vraag en aanbod beter volgt. Het is verstandig als netwerkbedrijven zich vanuit hun maatschappelijke functie meer focussen op hun kernactiviteiten: het transport en de distributie van elektriciteit en gas.
Capaciteitstekort
De afgelopen maanden zijn verschillende berichten in de pers opgedoken dat de beschikbare netcapaciteit op bepaalde locaties op de korte termijn de grenzen van de maximale belastbaarheid nadert. Om te voorkomen dat de voorzieningszekerheid is gevaar komt wordt daartoe nieuw aangevraagde aansluitcapaciteit niet gehonoreerd door de netbeheerders. Omdat de aanvragen voor capaciteit met name een gevolg zijn van de ontwikkelingen van windturbines en zon-PV-installaties en wind- en zonneparken betekent dit een rem op de verduurzaming van de energievoorziening en de beoogde reductie van de CO2-uitstoot.
Planning en focus
Algemeen directeur Hans Grünfeld van VEMW: “aan de elektriciteitstafel onder het klimaatakkoord hebben we gepleit voor een vraagsturing van de elektriciteitsvoorziening, juist omdat die voorziening niet alleen moet verduurzamen maar ook nog eens gaat groeien, onder meer door elektrificatie van de industriële energiebehoefte. Het is van het grootste belang dat er een adequaat planningsmechanisme is dat die vraag en het nieuwe, groene aanbod beter volgt. De infrastructurele opgave is een precaire, want enerzijds moet er voldoende en tijdig capaciteit beschikbaar zijn, terwijl anderzijds voorkomen moet worden dat overinvesteringen worden gedaan die tot onnodige kosten leiden. Gelet op de signalen uit de markt moeten we vaststellen dat er een achterstand is ontstaan in de realisatie van nieuwe infrastructuur. Netbeheerders moeten bereid zijn voldoende te investeren en hun aandeelhouders moeten hun maatschappelijke rol beter invullen. Het is aan te bevelen dat ze grotere risico’s accepteren dan ze nu doen. Tot slot is het verstandig als netwerkbedrijven zich vanuit hun maatschappelijke functie meer focussen op hun kernactiviteiten: het transport en de distributie van elektriciteit en gas.“