Het rapport presenteert alternatieven voor de nationale CO₂-heffing. Er worden verschillende beleidspakketten beschreven: een basispakket en drie aanvullende pakketten met extra maatregelen die erop gericht zijn de prikkels voor een bestendige en versnelde verduurzaming van de industrie in stand te houden.
Basispakket
Het basispakket vormt het pakket waar alle partijen aan de tafel overeenstemming over hebben bereikt. Het bevat:
-
regie van de overheid;
-
het waarborgen van 2% landoppervlak voor CO₂- en energietransitieprojecten;
-
een uitvoeringsplan om projecten daadwerkelijk te realiseren;
-
een onafhankelijke monitoring van de verduurzaming van de industrie;
-
het vaststellen van een visie voor cluster 6.
Aanvullende pakketten
De aanvullende pakketten richten zich op het versnellen van de verduurzaming via verschillende routes:
Pakket 1
Bevat generieke instrumenten, een specifieke subsidie voor blauwe waterstof uit industriële reststromen, vraagcreatie voor CCS en ondersteuning voor e-flex. Aan de vraagzijde worden CfD’s ingezet. De nettarieven worden gedempt door subsidie voor netuitbreiding. Verder is er steun voor de indirecte kostencompensatie (IKC) en voor toepassing van het Clean Industrial Deal State Aid Framework (CISAF). Dit pakket vraagt circa €3,9 miljard extra overheidssteun per jaar.
Pakket 2
Bevat generieke instrumenten voor e-flex, CCS en de IKC, maar zonder demping van de nettarieven en zonder toepassing van het CISAF. Dit pakket vraagt circa €2,2 miljard extra overheidssteun per jaar.
Pakket 3
Introduceert een nationale CO₂-beprijzing (benchmarkheffing) met een tarief van ongeveer €40 per ton bovenop de ETS1-benchmark. Dit levert circa €300 miljoen per jaar op, dat vervolgens wordt teruggesluisd naar subsidies en vraagcreatie.